ఆంధ్ర భూమి అనుబంధంలో నా కథ...

అక్టోబర్ 9 న ఆంధ్రభూమి ఆదివారం అనుబంధంలో ప్రచురితమైన కథ అమ్మతనం

అమ్మతనం

’బాల్కనీలో కూర్చుని వేడి వేడి కాఫీ తాగుతూ, ఆ పరవశాన్ని అరమోడ్పు కళ్ళలో దాచి అందమైన సాయంత్రాన్ని అనుభూతించక ఎన్నాళ్ళైంది...! అయినా మనసటు లాగదేం...?
మొన్న హాస్పిటల్ నుంచి వస్తూ కొని తెచ్చిన గులాబి మొక్కని శాంత సరిగా నాటిందో లేదో... గులాబి మొక్క వేరు ఇక్కడి మట్టిలో ఇమిడి చిగురేసిందో లేదో... అని చూద్దామనుకుంటూనే నాలుగు రోజులు గడిచిపోయాయి. ఇప్పుడు ఖాళీగానే ఉన్నా మొక్కవైపు కూడా చూడట్లేదెందుకు...?
కనీసం ఈ రోజు వచ్చిన BMJ (బ్రిటిష్ మెడికల్ జర్నల్)నైనా తిరగెయ్యాలనిపించట్లేదేంటి...?
ఏదో నిరాసక్తత...!
ఇన్నాళ్ళూ... ఇన్నేళ్ళూ ఏదైతే జరగదని అనుకున్నానో..., జరక్కూడదని కోరుకున్నానో..., జరిగే అవకాశం లేదని సంతోషపడ్డానో..., ఇప్పుడు... అదే జరగబోతోందని తెలిసినందుకా... ఈ నిర్లిప్తత...!
అసలు వీరిద్దరి అభిప్రాయాలూ ఎలా కలిశాయి...? ఎక్కడ కలిశాయి..?
స్రవంతి, రుధిర్‌లు ప్రేమించుకుంటున్నారా...! ఇదెలా సాధ్యం...?
వీడుండేది ఇక్కడ. స్రవంతి ఉండేది చెన్నైలో. మరి వీరి మధ్య మాటలు కలిసిందెప్పుడు...? వీళ్ళు ప్రేమించుకోవడం మొదలు పెట్టిందెప్పుడు...? అదీ నాకు తెలీకుండా...! ఈ విషయం స్రవంతి వాళ్ళ అమ్మానాన్నలకి తెలుసా..? తెలిస్తే ఒప్పుకుంటారా...? వాళ్ళ వరకూ ఎందుకు... ఈయన, నేను...? రుధిర్ ఈ విషయాన్ని ప్రత్యేకించి నాకు చెప్పడంలో వాడి ఉద్దేశ్యం ఏంటి...? ఈయనకి నేను చెప్పి ఒప్పించాలనా..? వాళ్ళందరి సంగతీ తర్వాత ముందు ఈ పెళ్ళి నాకు ఇష్టమేనా...?
ఇన్నేళ్ళు నేను అనుకున్నదేంటి... ఇప్పుడు రుధిర్ ఇష్టపడ్డాడని స్రవంతితో పెళ్ళి చేసేస్తానా...! ఇంత తెలిసీ ఎలా పెళ్ళి చేస్తాను వాళ్ళిద్దరికీ..’
ప్రముఖ ప్రయివేట్ హాస్పిటల్లో గైనకాలజిస్ట్‌‍గా పనిచేసే సుమనకి చాలా రోజుల తర్వాత దొరికిన తీరిక సమయమది... అందులోనూ ఆమెకెంతో నచ్చే ఆహ్లాదకర సాయంత్రం... కానీ ఆమె మనసులో... దేన్నీ ఆస్వాదించలేనంత అలజడి.
అది ఆమెకీ అర్థమవుతోంది. అందుకే ఆమెలోని ఆలోచనలిలా...
* * *
* * *
* * *
* * *
* * *

andhra bhoomi - kathalu - kadhalu